Φροϋδικό.

 Ο Χίτλερ (με τον έναν και μοναδικό ορχη και με το λειψό μουστάκι) μη μπορώντας να πάει σε γυναίκα εκτίναξε στην ίδια του την ..Γερμανία όλη την σεξουαλική καταπίεση..χωρίς να τολμήσει κανείς να αντιδρασει σε βάρος αυτού γιατί θα τον σκότωνε αν το  έκανε....Αφού αυτός κουβαλούσε μέσα του την Πιραντελική ηδονή και παρίσία που η ίδια του η τιμιότητα του γεννούσε.Αντιθετα ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Κωστής Χατζηδάκης δεν επεδίωκαν την ποινική δίωξη αυτών που σήκωσαν χέρι επάνω τους επειδή δεν είχαν την αλαζονία που τους προσέδιδε η τίμια ζωή τους(κοινώς είχαν την φωλιά τους χεσμενη άρα δεν θέλανε να προκαλέσουν ακόμη)Αντιθετα κάνανε φεσωματα και ΚΛΕΨΙΕΣ(που ζημίωσαν και πτωχοποίησαν τον λαό.Εξ ου και δεν τόλμησαν να φυλακισουν αυτούς που τους κακοποίησαν.Το ίδιο σκεπτικό είχε και η διαχειριστρια της λεωφόρου Κηφισίας που δεν ήθελε να μου κάνει τίποτα για να με τιμωρήσει όταν σταμάτησα να της πληρώνω τα κοινόχρηστα...γιατί είχε τόση μεγάλη ανάγκη από αυτά ώστε φοβώτανε να τα διεκδικήσει με βίαιο τρόπο αφού ήξερε πως θα τα χάσει (αν δεν πήγαινε με τα νερά μου)..και ΑΝ τα διεκδικούσε με άγριο τρόπο.Ο Έλληνας έχει μέσα του την κουλτούρα του φόβου.Εχει μάθει να ζει με τον φόβο και να εξαρτάται από αυτόν.Εχει εθιστεί στο ναρκωτικό του φόβου.Αν δεν ήμουν κάποιος που τον έχει ανάγκη μα κάποιος που τον θεωρεί παράσιτο .(ουτιδανό η οδωδόν).τότε απλώς θα με κυνηγούσε μέχρι να καταφέρει να με εξοντώσει.Μα επειδή ήμουν κάποιος που εξαρτάται από αυτόν με έγλειφε και με καλόπιάνε.Τοσο μεγάλη ανάγκη από μερικά ψωροευρά είχε αυτή.

Κρίση των ιδεολογιών, κρίση των κομμάτων, ξέφρενος ατομικισμός. Αυτός είναι -ως γνωστόν- ο χώρος στον οποίο κινούμαστε μια ρευστή κοινωνία όπου δεν είναι πάντα εύκολο να βρεθεί ένα πολικό αστέρι (παρόλο που είναι εύκολο να βρεθούν πλήθος αστέρια κι αστεράκια).
Εδώ βρίσκουμε τα πιο οικεία πρόσωπα αυτής της κοινωνίας: τα προσωπεία της πολιτικής, τις εμμονές των ΜΜΕ για ακροαματικότητες που όλα (ή σχεδόν όλα) δείχνουν να συμμερίζονται, τη συμβίωση με τα κινητά μας τηλέφωνα, την αγένεια. Και φυσικά, πολλά άλλα που ο Ουμπέρτο Έκο αφηγούνταν τακτικά στη στήλη του "La bustina di Minverva".
Είναι μια κοινωνία, η ρευστή κοινωνία, όπου μερικές φορές το μη νόημα φαίνεται να κατατροπώνει τη λογική, με ανεπανάληπτα βεβαίως κωμικά αποτελέσματα, αλλά με συνέπειες όχι ιδιαίτερα καθησυχαστικές. Σύγχυση, αποσύνδεση, κατακλυσμός από έξεις που συχνά αποτελούν απλώς κοινούς τόπους.
«Πάπε Σατάν, πάπε Σατάν αλέπε» έλεγε στην 7η ωδή της Κόλασης, από τη Θεία Κωμωδία, ο Δάντης Αλιγκέρι ανάμεσα στον θαυμασμό, στον πόνο, στην οργή, στην απειλή και ίσως στην ειρωνεία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Σε αυτά τα χρονογραφήματα, τελευταίο δείγμα του έργου του Έκο, συγκλίνουν με μοναδικό τρόπο όλες οι ιδιότητες του: του ακαδημαϊκού μελετητή, του φιλοσόφου και του λογοτέχνη. Στοχασμοί με φιλοσοφικό ή θρησκευτικό περιεχόμενο, σκέψεις για τον θάνατο, το μίσος, την αγάπη, τη λογοτεχνία, την παιδεία ή την ηλιθιότητα και την τρέλα, ξεπηδούν με οποιαδήποτε αφορμή και μας χαρίζουν σύντομες, διεισδυτικές αναλύσεις, απολαυστικά ταξίδια στον χρόνο και τον χώρο και αμέτρητες παραπομπές που οφείλονται στην αστείρευτη ευρυμάθεια του Ιταλού δασκάλου. (Βαγγέλης Γραμματικόπουλος, bookpress.gr, 11/5/2017)Τι έχει πει ο Ουμπέρτο Εκο για το ίντερνετ, τα social media και τον γραπτό τύπο [εικόνες] - iefimerida.gr

Τι έχει πει ο Ουμπέρτο Εκο για το ίντερνετ, τα social media και τον γραπ... Ο Ουμπέρτο Εκο πέθανε στις 19 Φεβρουαρίου 2016, από καρκίνο, σε ηλικία 84 ετών. Παρότι ήταν γνωστός στο πλατύ κο...